Wednesday, June 6, 2007

Είμαι η Margo και είμαι καλά

Βασικά,μαμά,σ`ευχαριστώ που δεν το κάναμε θέμα που μέθυσα το περασμένο Σάββατο,σ`ευχαριστώ που δείχνεις πάντα κατανόηση καί να ξέρεις ότι από την Κυριακή το πρωί που ξύπνησα είμαι πολύ-πολύ καλύτερα...!Κάνεις μία τούμπα,φτάνεις στον πάτο κι έπειτα σηκώνεσαι κι είναι όλα καινούργια :-)

(μόλις εγκαινίασα το μπλογκ,ευχαριστώ ευχαριστώ)

9 comments:

tarantoula said...

Χαίρομαι γλυκειά μου που είσαι καλύτερα! Δε βαριέσαι, μου ήταν πολύ δύσκολο το Σάββατο το βράδυ, ήταν φρικτά, να σε βλέπω να υποφέρεις... Είπε όμως κανείς πως είναι εύκολο να είσαι γονιός;

Γεωργία said...

Κάτι "ψήνεται" εδώ και μοιάζει όμορφο...Καλή αρχή!! :D

Nyktipolos said...

Από μένα πάντως ένα δυο χαστούκια θα τα έτρωγες (:ΡΡ) αλλά φαίνεται πως η μαμά ταραντούλα είναι cool - παρά το τρομερό της όνομα!

tarantoula said...

Γεωργία ευχαριστούμε πολύ! Θα δείξει... Και εγώ περίεργη είμαι για το τι θα βγει...

Αχ, Νυκτίπολε! εγώ ξέρω πως κρατήθηκα...
Δεν είχε φάει τίποτε, ήπιε ένα αμαρέτο, και 2-3 (είπε) σφηνάκια που τις κέρασε ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού όπου πηγαίνουν...
Ας μην πω τίποτε άλλο...
Και δεν το σηκώνει το ποτό, και είναι 16 και κάτι...
Αλλά μόνη της δεν πρέπει να προστατεύεται;

kimon said...

Κάποτε συμβαίνουν και αυτά. Δεν πρέπει να το κάνουμε θέμα.Δεν είμαστε θεϊκά, αλύγιστα πλάσματα. Οι αρετές ζυμώνονται και με λίγες σταγόνες αμαρτίας ή, καλύτερα, μιας μάταιης, αλλά επιθυμητής και λυτρωτικής επαναστατικότητας και υπέρβασης. Και, δόξα τω Θεώ, οι αρετες της Margo είναι πολλές και σπάνιες και τα παραπτώματά της ελάχιστα, όσο πρέπει.
Όσο για τα περίφημα χαστούκια, έχω να κάνω τρεις παρατηρήσεις:
1. Μισώ κάθε μορφή βίας και θα ήθελα να εξαφανιστεί α μ έ σ ω ς από παντού, μήπως και μπορέσουμε να ονομάσουμε την ανθρωπότητα αληθινά πολιτισμένη..
2. Τα λόγια μαζί με το ύφος της Ταραντούλας τσούζουν πολύ περισσότερο από τα χαστούκια.
3. Ένας άνθρωπος με πλήρη συνείδηση, όπως γνωρίζω καλά πως είναι η Margo έχει ήδη πονέσει πάρα πολύ από μόνη της και είναι γελοίο, ανόητο και βάρβαρο να χτυπάς πάνω σε μία ανοιχτή πληγή. Όλα μαντάρα θα τα κάνεις. Και,ας μην ξεχνάμε, η αντίδραση στη βία είναι βία. Θα τα ξαναπούμε...

tarantoula said...

πραγματικά, αυτό είναι αλήθεια.... πολλές φορές τα λόγια μου και το ύφος μου τσούζουν πολύ περισσότερο από τα χαστούκια...

Nyktipolos said...

@kimon μάλλον είσαι μικρός και δεν έχεις δει το "Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο!" (λολ)

Τεσπα, πλάκα κάνω για τα χαστούκια. Όχι ότι είμαι ενάντια (στη βία ή τα χαστούκια), αλλά δεν θα έριχνα χαστούκια για ένα μεθυσάκι σε ένα 16χρονο κορίτσι! Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά βλέπω οικογενειακό μπλογκ και ήθελα να προκαλέσω μια ενδοοικογενειακή διαμάχη (χεχε).

Είστε ωραίοι, σας χαίρομαι! Χάρηκα για τη γνωριμία!

margo said...

Εχμμμμ....Δε μιλάω,μια χαρά με υπερασπίζεται ο μπαμπάς Kimon που,Νυκτίπολε,το πιο πιθανό είναι να είναι μεγαλύτερος από `σένα αλλά δεν έχει καμία σχέση με συντηρητισμό και κλειστά μυαλά...Ευτυχώς!Καλώς ήρθατε ;-))

Kallitexnes said...

Ωραία! μάλλον πάρα πολυ ωραία η ιδέα του blog!

"Δεν είμαστε θεϊκά, αλύγιστα πλάσματα. Οι αρετές ζυμώνονται και με λίγες σταγόνες αμαρτίας ή, καλύτερα, μιας μάταιης, αλλά επιθυμητής και λυτρωτικής επαναστατικότητας και υπέρβασης."

Πολύ ωραίο...
ΑΝ και πιστεύω ότι μάταιος είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε ποτέ... Και όταν μιλάμε για αγώνες, είναι αναπόφευκτη η βία...

-Βασίλης